Terugblik
Het is 2 mei 2017. Ik scrol een beetje door mijn facebookpagina, eerlijk gezegd een beetje doelloos. Zoals we denk ik allemaal weleens doen. Ik stuit op een bericht van een nieuwssite over huisartsen en hun doktersassistentes. Ah! Dat gaat over mij, denk ik. Of nou ja, niet over mij natuurlijk, maar wél over mijn werkomgeving, over de gezondheidszorg, daar waar mijn hart ligt!
Met stijgende verbazing en verontwaardiging lees ik het artikel. Nee, het onderwerp is niet slecht; de toenemende drukte en vraag in de huisartsenzorg komt aan bod.
Maar verder weet de journalist duidelijk weinig van het reilen en zeilen van een huisartsenpraktijk.
Té weinig. Ik schreef het al eerder: dat vind ik een gemiste kans! Als schrijven je werk is, dan moet zorgen je dat je goed geïnformeerd bent, dat je weet waar je het over hebt, dat je je lezers de juiste informatie geeft. Vind ik.
Wat me ertoe doet besluiten om de reacties te lezen weet ik tot op de dag van vandaag niet. Ik ben er niet zo’n voorstander van dat iedereen, echt iedereen, zijn ongefundeerde en schreeuwerige mening over alle onderwerpen kan schrijven
De fakeaccounts en trollen daargelaten, er zitten teveel mensen op facebook en/of andere vormen van sociale media die er hun dagtaak van hebben gemaakt om op alle nieuwsberichten te reageren, of het nou relevant is en toegevoegde waarde heeft of niet.
Ik heb inmiddels ook gezien dat er mensen zijn die nieuwsberichten in een bepaalde categorie gebruiken om hun verhaal te vertellen. Dat is iets dat heel veel voorkomt in de categorie gezondheidszorg. Verhalen over de vreselijke artsen, de slechte communicatie, verpleegkundigen die alleen maar koffie drinken en doktersassistentes die te dom zijn om te poepen.
Onder het nieuwbericht dat ik lees wordt er vooral gescholden over doktersassistentes
Telefoonbitches en domme receptionistes die zelfs niet in staat zijn een goede afspraak te maken zijn de milde woorden, de rest laat ik aan jullie verbeelding over 😉
Ik ga zeker niet ontkennen dat er fouten gemaakt worden, ik zou de laatste zijn die dat doet. Sterker nog, ik heb zelf helaas ook meegemaakt dat er fouten gemaakt werden, zowel professioneel als in mijn privé leven. Overigens vind ik fouten altijd een groot woord, niet alles is altijd zwart of wit, fout of goed, maar ik merk dat ervaringen vaak zwart gekleurd zijn. Dat begrijp ik, het gaat over je gezondheid, of over de gezondheid van je kind, partner, moeder, vader, zus enz. Je wil dat daar het beste van het beste voor gedaan wordt.
Waar ik heilig in geloof, wat ik weet, en wat ik iedere dag weer zie gebeuren op mijn werk, is dat bijna alle zorgverleners zich met hart en ziel inzetten om dat beste van het beste te doen
Ieder op hun eigen vlak, hun eigen stukje waar zij voor opgeleid zijn, maar altijd met betrokkenheid, vastberaden te doen wat zij kunnen doen voor de patiënten die op hun pad komen.
Vandaag is het 2 mei 2019, we zijn 2 jaar verder
Twee jaar geleden wilde ik eerst reageren op alle opmerkingen onder het nieuwsbericht, maar ineens besloot ik het groter aan te pakken. Ik maakte een facebookpagina aan als doktersassistente en begon verhalen te delen uit mijn werk. Niet mooier dan het is, maar gewoon de rauwe ervaringen. De hele mooie dingen, de hele nare dingen, de kleine geluksmomentjes. En langzamerhand begon ik ook wat meer uitleg te geven over het hoe en waarom van triage, soms wat lichte medische achtergrondinformatie, soms gewoon een beschrijving van hoe een dag er nu uitziet.
Ik noemde het toen een reis door ons beroep, door mijn beroep; en dat is wat het geworden is!
Toen ik begon hoopte ik dat het me zou lukken mensen anders te laten kijken naar doktersassistentes, al was het er maar 1. Totaal verbaasd merkte ik dat er volgers bij bleven komen die ook reageerden op mijn blogs, die mij privé berichtjes stuurden, die lieten merken het allemaal ineens veel beter te begrijpen. Dat doel heb ik dus ruimschoots behaald! En ik ga het gewoon toegeven: stiekem maakt me dat een beetje trots!
Ik ga niet stoppen hoor! Daarvoor vind ik het veel te leuk jullie mee te laten kijken in het leven van een doktersassistente. Ik vind de interactie onder de berichten vaak ook erg leuk en kijk daar ook naar uit!
Juist om deze mijlpaal te vieren heb ik samen met Ellen Kruize een website gemaakt
Voortaan komen mijn blogs op deze website, en uiteraard worden ze ook nog op facebook gedeeld!
Lieve lezer, ik wil even tegen je zeggen dat ik het enorm waardeer dat je mijn schrijfsels leest, dat je erop reageert, er misschien over nadenkt en zélfs misschien soms anders naar de doktersassistente bij jouw huisarts kijkt. Dankjewel!
Blijven jullie me volgen? En nodig je ook je vrienden uit mij te volgen? Dat kan door je e-mailaders hier achter te laten op deze website, of door me te volgen op Facebook en Instagram (doktersassistenteeveline)
Ik lees graag je reactie op deze blog!
Groet en liefs, Eveline
Blogs door doktersassistente Eveline & gastbloggers 
1 Comment
Reacties zijn gesloten.